Vannacht heb ik slecht geslapen ondanks het feit dat mijn enkel goed geneest. Deze ochtend kan ik behoorlijk goed lopen en de pijn is vrijwel weg dus dat is goed nieuws. Gisteren ontvingen we ook goed nieuws uit Dysseldorp van mijn schoonmoeder en mijn neefje. Enkele weken geleden was er ingebroken maar de dief had niet gerekend op de kordaatheid van mijn schoonmoeder die hem te pakken kreeg voor hij kon vluchten. Ondanks het stevige leeftijdsverschil viel de dief haar aan waarna zij zich, geholpen door mij neefje, haar kleinzoon, verdedigde. Zoals we wel vaker horen in het nieuws, deed de dief aangifte van mishandeling maar gisteren werd duidelijk dat de rechter hier niet in meeging en dat de zaak werd geseponeerd.
Hulde voor het Zuidafrikaanse rechtsysteem!
Lisa en ik zijn nu bijna 5 maanden weg uit Nederland waarvan we een kleine 4 maanden samen hebben doorgebracht. Voor mij zijn die maanden ontzettend belangrijk geweest en dat wordt mij de laatste weken alleen maar duidelijker. Met Tamara en Tom hier bij ons, een uitstekende internetverbinding en in de nabijheid van Lisa’s familie krijgen we een voorproefje hoe het straks in Nederland weer zal gaan. En daar slaap ik dus slecht van……
Ik ben namelijk verschrikkelijk veranderd in de maanden dat wij samen door zuidelijk Afrika trokken maar de rest van de wereld weet dat niet en gaat ervan uit dat ik mij zal schikken in de bestaande patronen en gewoontes waarbij ik alle problemen voor iedereen oploste.
Stress, veel eten, overgewicht, ongezond eten, weinig sporten, alcohol, jicht en slecht slapen zijn allemaal terug te voeren naar mijn onbedwingbare en onstuitbare neiging tot het oplossen van andermans zorgen en de mijne maar te negeren. Daar waar Lisa en ik de eerste vier maanden bezig waren met onze eigen zaken zijn we de laatste maand weer volop betrokken in de dagelijkse besognes van onze kinderen, schoonfamilie en werk en val ik direct weer in mijn hoogstpersoonlijke valkuil resulterend in lichamelijke en geestelijke klachten zoals hier boven al genoemd.
Tsja, en daar ben ik wel klaar mee eerlijk gezegd!
Deze laatste zes weken in Afrika ga ik mijzelf voorbereiden op een terugkeer in Nederland waarbij mijn eigen geestelijke en lichamelijke gezondheid voorop zal staan.
Mogguh lieve Peet, dikke knuffel. Weet niet de oplossing, behalve dat het bij en met jezelf begint idd. Het is zooooooo herkenbaar. Toevallig heb ik begin september aan de noodrem getrokken en krabbel op. Heb een time out van een jaar voor mezelf en zeur aan het hoofd van mijn therapeut Hoe ik kan voorkomen om weer in de valkuil te stappen. HAHA HA, wat zijn wij mensen toch rare wezens. Maar goed, misschien kunnen we elkaar bij de kuil weghouden.
Je hebt in ieder geval de 4 maanden samen als geheugensteun.
In januari heb ik meegedaan met Ik pas, nu heb ik een app met wat ik van mezelf maxx mag drinken en vanaf 6 maart doe ik weer mee met 40 dagen Ik pas. Doe je mee?
Bij mij speelt ook mee dat ik als ik wakker ben helemaal aan sta en alert ben en in de 5e versnelling. Dat ben ik aan het veranderen. Zit nog wel tijd te verdoen met Facebook enzo. Maar kleine stapjes vooruit en ik heb geleerd dat ik mezelf niet steeds zo moet afkanten als ik het niet goed doe in mijn eigen ogen.
Zo, vriendjes en vriendinnetjes, iedereen op de hoogte, dat helpt ook, beetje sociale controle en dat mensen weten dat je problemen hebt en je een beetje laten helpen is ook goed. Trouwens ook nog een hele kunst voor zo’n eigenwijs type als ik.
Oké, heb het goed, het beste me t je been en de lieve groetjes daar. X
hoi Peter en Lisa
Als je hier was kreeg je een Hug van me. Wat een herkenbaar verhaal dat je hier optekent en wat goed dat je er mee aan de slag bent gegaan en je bewust bent van je eigen valkuilen. Je bent de regisseur van je eigen bestaan en bent nu op een kruispunt aangekomen waarop het niet meer om zorgen voor anderen moet gaan, maar over jezelf en Lisa. En dat is een lastige en voor mij ( en Erik) zo herkenbaar.
Ook thuis gaat dit proces verder hoor en het levert zoveel moois op. I know…
Warme groet, Marleen
Hoi Peet, dat is ff schrikken! Soms word je makkelijk naar je oude gewoontes teruggetrokken… Misschien gewoon doen alsof je geen internet hebt of maar even per dag ?
Hou je haaks, kerel!
Goed zo Peter! Zo moeilijk is het om patronen los te laten he? Ik begin dat nu ook meer dan ooit te realiseren.
Maar…. Wees aardig voor jezelf en bepaal je grenzen. Lisa is daar heel goed in!
Wees dankbaar dat je de gelegenheid hebt gehad om jezelf te kunnen zijn in die 4 maanden zonder zorgen van de buitenwereld op je te nemen.
Ton en ik gaan vanavond in mijn Citroen 2 naar Amsterdam, daar auto parkeren onder het kanaal (in de Pijp) dan met de Noord-Zuid Metrolijn naar het Rokin en naar een restaurantje midden in het centrum voor Boy’s verjaardag. Voor ons is dat al een heel avontuur…
Heel veel liefs voor jullie allemaal, een mooie uitspraak van mijn vriendin en zielen maatje die in 1995 aan kanker overleed:
Zij was ook altijd bezig anderen te helpen en vergat zichzelf along the way. Tot ze iemand tegen kwam die tegen haar zei: “ je bent God niet”…
Dat hielp. Het was alleen te laat.
Voor jou niet Peter!
Big hug voor iedereen daar,
Filmpje