We zitten inmiddels al een uurtje of wat in Eagles Rest Camp, Siavonga aan Lake Kariba in Zambia. Vandaag was een een relatief korte rit maar weer vol met indrukken. Vannacht sliepen we in Malango Camp, op ongeveer 25 km ten oosten van Lusaka. De camping was prima maar op een paar kilometer afstand werd, in de nacht, een concert gegeven dus om 3 uur zaten we klaar wakker in onze tent. Ach, om half vijf werden ze moet gelukkig en konden we nog even slapen.
In Lusaka hebben we wat boodschappen gedaan voor de komende dagen en tevens een waterkoker gekocht. Tot nu toe deden we dat op onze gasfles maar dit duurt heel lang en er is vrijwel overal stroom dus waarom niet.
Lusaka is als elke hoofdstad. Druk, druk en nog eens druk. Het duurde lang voor we er door waren en dan waren er ook nog de road blocks door de politie. Je raakt er aan gewend en bovendien mogen we vrijwel altijd doorrijden. Na Lusaka was de weg eerst heel erg druk tot de afslag naar Livingstone. Wij namen de weg naar Chirundu (Zimbabwe) en die wordt duidelijk minder gebruikt. Onderweg zagen we veel gestrande vrachtwagens die soms op heel gevaarlijke plaatsen staan en dit met grote takkenbossen op de weg aangeven. Eentje blokkeerde de hele weg zelfs maar gelukkig is het niet zo druk. De weg was overigens erg bochtig, steil en niet voorzien van belijning. Het vergt erg veel concentratie van de chauffeur maar de auto moet ook goed zijn. Nu lijkt de Landcruiser onverwoestbaar maar wegligging is niet het sterktste punt, zeker in de bochten als er wat ribbels in het wegdek zitten. Dan voel je de hele wagen opzij gaan en moet de snelheid er meteen uit.
Vlak voor Chirundu sloegen we af richting Siavonga. Die weg was prima voor ongeveer 60 km en daarna voor 8 km een vrijwel onbegaanbaar spoor. Eagles Rest Camp heet onze camping en hij is gelegen aan Lake Kariba. Dat is een stuwmeer in de Zambezi rivier wat zorgt voor de stroomvoorziening in de wijde omgeving. De Engelsen hebben dit nog achtergelaten als cadeautje. We denken hier een paar dagen te blijven mits de hippo’s ons niet opeten.
Afrika begint me nu echt te grijpen moet ik zeggen. Er zijn elke dag weer irritaties zoals hagedissen van 20 cm in het toilet tot zwarte mieren die me nu de hele tijd bijten. Of road blocks en niet te vergeten de vele keren dat men probeert je extra geld af te troggelen zoals deze ochtend bij een tankstation. En dan overal kapotte vrachtwagens midden op de weg, de potholes en dan ineens weer een tolweg waar je niet voor hoeft te betalen. En daarnaast moeten Lisa en ik ook weer aan elkaar wennen. We zijn tenslotte bijna 27 jaar met kinderen geweest en nu opeens weer samen….
Maar het is heel apart hier en je moet gewoon leren ermee om te gaan. Go with the flow….
Good morning Afrika gangers,
Wat heerlijk om ’s morgens het Afrika-nieuws te lezen. We reizen echt met jullie mee en ik voel me zitten in de Bushcamper hobbelige wegen, stoffig, en uit de auto geconfronteerd met de werkelijke bewoners van Afrika: de dieren en insecten, van groot tot klein…
Mijn grootvader – van mijn moeders kant – had zich als 17 jarige Puper als verstekeling laten vervoeren naar een land in Afrika wat hij op de kaart had uitgezocht omdat hij de naam mooi vond: Liberia. Daar heeft hij gewerkt op rubber plantages, gewoond in een hut op palen en hij droeg net zoals mijn andere grootvader in Indonesie een tropenhelm. Ik had eigenlijk wel twee heel avontuurlijke grootvaders.
Het was nog volop koloniaal tijdperk he? Ik heb wel wat vooroordelen meegekregen maar voelde als kind al dat dat niet klopte. Ja, jullie moeten wel aan elkaar wennen, maar welke echtparen krijgen die kans om dat te oefenen in “donker Afrika”? Beter dan verveeld achter je boodschappenkarretje in de Jumbo te sjokken achter je vrouw…
liefs, ik moet invallen voor de Yin Yoga les, kan nu nog!
Flim
Mmmmh. ….. las dat jullie 2 dagen terug uitgebreid gefacetimed hebben met de kinderen. Er worden plannen gemaakt om te komen, super tof, maarrrrr. … ik zeg zet m op met zijn 2 ??, good for you, amen.
Peter, hartelijke gelukwensen met deze 55 jaar.
Volgend jaar vier je je verjaardag weer heel gewoon in Alphen aan de Rijn.
Nu mag je deze dag vieren tussen de hagedissen en de mieren.
Lisa, onze beste wensen zijn ook voor jou.
Toen ik 55 werd, hielden we op met de seringen.
Als jullie weer in Nederland zijn wacht jullie weer heel gewoon dagelijks werk.
Wim en Wil
Wat maken jullie veel mee zeg . Leuk om zoveel met jullie te mogen delen
liefs Heidi
Tja, jong, je kan in ieder geval weer aan elkaar wennen ?
Kan me voorstellen dat je er afentoe klaar mee bent, aan de andere kant, dit maak je noooit meer mee! Enjoy!