2 November 2018

Ja daar zijn we weer, nu vanuit Blantyre, Malawi waar we in de Kabula Lodge zitten net buiten het centrum van de stad. Vandaag was weer een grensovergang dag en ik heb Lisa bekend onderweg dat het passeren van een grens in Afrika met niets te vergelijken valt, althans wat mijn ervaring betreft. Om het inzichtelijk te maken, ga ik stap voor stap door het proces heen. We kwamen aanrijden aan de Mozambikaanse kant van de grens en stopten daar voor het hek waarna er meteen een woeste militair aan kwam lopen of ik niet gezien had dat ik even ervoor moest parkeren. Ach, foutje dus achteruit gereden. Meteen ongeveer 20 man om de auto heen maar wijs geworden stapten we uit, deden de deur op slot en riepen dat we geen belangstelling hadden en alles zelf konden doen. Zo worstelden we ons naar het immigratiegebouw waar de mensen uiterst correct, vriendelijk en behulpzaam waren. Exit kaart invullen, stempel in de passen. Dan naar de overkant met de Temporary Import papieren van de auto en dat was ook zo klaar. Toen weer naar buiten, het gekkenhuis in. Geld wisselen wilden ze en natuurlijk was ik weer zo gek om dat te doen. Tenslotte hadden we geld nodig in Malawi en aan dat geld uit Mozambique hadden we niks meer. En ja hoor, Peter werd weer bedonderd. Ik kreeg te weinig terug. Mozambique heeft nu ‘three strikes’ en is ‘out’. Ik ga er in ieder geval nooit meer heen, wat een ontzettende rovers zijn dat daar!

We reden door het hek na paspoort controle en gingen naar de grens van Malawi op ongeveer 3 km afstand. Daar werden we aangehouden en verwezen naar een gebouw. Auto parkeren en dit keer waren er niet zovel mensen om ons heen, eigenlijk maar 1 en die was erg nuttig bleek later. We gingen het gebouw in en vergaten onze handen buiten te wassen. Schijnt te moeten als je uit Mozambique komt. Toen ook dat achter de rug was, gingen we naar binnen. Entry card invullen en toen zagen ze dat we geen visum hadden. Nou dat moest dus even geregeld worden. Weer een formulier invullen en met die papieren gingen ze naar achteren. Even later kwam de baas naar buiten en vroeg waarom we geen visum hadden aangevraagd op het consulaat maar onze verklaring, dat we niet wisten wanneer we er zouden aankomen, was prima. Kosten waren wel US$ 150 en van US$ 160 hadden ze geen geld terug. Overigens kregen we ook geen kwitantie. Na ons te hebben ingeschreven in een groot logboek ging iemand met ons mee voor de Temporary Import Permit. Weer een formulier, rijbewijs, paspoort en met dat formulier naar de cashier waar ik 10000 MWK (12 euro) en US$ 20 (roadtax) moest betalen. Weer terug om wat stempels te halen. Inmiddels ging er ook iemand een WA verzekering regelen. In ieder land moet je die apart kopen aan de grens. Kostte 35000 MWK (42 euro). Best duur voor 2 weken maar het moet. Toen weer naar loket 5 waar de laatste stempels werden gezet en wij de behulpzame man wat geld gaven. Daarna konden we de poort door waar ik meteen stopte om geld op te nemen want alles wat we hadden gewisseld was op. Pinautomaten werken in ieder geval hoewel 100 euro het maximum is.

In Malawi werden we niet beroofd door de inwoners maar de prijs voor visums, road tax en verzekering is niet mis.

Nog geen kilometer in Malawi werden we aangehouden door een agent die exact leek op de commissaris uit “Death in Paradise’. Hij praatte zelfs zo. Na die tijd ben ik nog zeker 10 keer aangehouden met elke keer dezelfde vragen waar ik vandaan kwam, waar ik naar toe ging en wat er in die auto zat.

Het duurde best een tijdje voor ik een lokale SIM kaart te pakken had en toen nog een uur of wat voor deze werkte. Ik moest me registreren bij het kantoor van Airtel. Omdat we geen internet hadden heb ik maar uit de Lonely Planet een lodge gekozen en daar zitten we nu. We verwachten morgen naar Monkey Bay te rijden en daar even te blijven.

Hoe is Malawi nu? Totaal anders als Mozambique. De mensen zien er anders uit, de vrouwen zijn prachtig om te zien in mooie kleding. De politie is echt Engels maar zeer correct (tot nu toe). De wegen zijn bochtig en smal maar in redelijke conditie. Er zijn wat heuvels en het is niet zo heet als in Mozambique. Het is wel druk hier. Er zijn veel mensen.