Het is vandaag Tweede Kerstdag en we brengen deze door in Swakopmund en wel in het Kramersdorf Guesthouse. Inmiddels zijn we hier al sinds zondag en genieten van een gewoon bed, een heerlijk ontbijt en een enorme douche.
De laatste post is al weer een week geleden toen we nog in Hentiesbay zaten op een wat merkwaardige camping midden in het dorp. Hentiesbay is een klein plaatsje op zo’n 100 km ten noorden van Swakopmund aan de zogenaamde Skeleton Coast van Namibie. Vrijwel de gehele kust van Namibie bestaat uit zand en is eenvoudig bereikaar voor schepen maar het achterland is gortdroog en er is geen enkele boom of struik te vinden. Vandaar dat de vroegere zeevaarders deze kust zo hebben genoemd want als je er strandde, ging je dood. Ook nu liggen er nog vele wrakken.
Voor de hedendaagse toerist, is deze kust vooral een paradijs voor vissers en meer specifiek, Zuidafrikaanse, blanke, vissers. Ze rijden rond met grote 4X4’s, hengels voorop en brengen de hele dag door aan het strand, om te vissen. Op de camping staan hele families die van vroeg in de ochtend tot laat in de avond bezig zijn met hengelen. Het merkwaardige feit doet zich voor dat dit dorpje heel sterk doet denken aan Zuid-Afrika tijdens de apartheid want er lopen alleen maar blanke Afrikaners rond, het Afrikaans is de voortaal en het werk wordt gedaan door de Namibiers. Het grote verschil is echter dat de Namibiers goed betaald worden nu en profiteren van het toerisme!
De camping vond ik minder leuk en we besloten dan ook om vrijdag naar het zuiden te rijden richting Walvisbaai, de enige diepzeehaven van Namibie. Walvisbaai heeft een lange historie waarbij het plaatsje lange tijd geen onderdeel uitmaakte van Namibie maar onderdeel was van het, achtereenvolgens, Nederland, Engeland en Zuid-Afrika. Zelfs na de onafhankelijkheid van Namibie, duurde het nog verscheidene jaren voordat de soevereiniteit werd overgedragen.
We vonden een uitstekende camping, rustig en schoon waar vooral families kwamen, uit Zuid-Afrika. Lisa en ik wandelden veel vrijdag en zaterdag en dat kon ook omdat het niet zo warm is hier vanwege de invloed van de koude golfstroom. Omdat ik in Hentiesbay mijn haar had laten knippen (standje 1) ben ik wel behoorlijk verbrand en draag nu zelfs een hoed als ik naar buiten ga.
Wij verwonderen ons wel over het type mens dat kampeert en ik heb er ook een heerlijke discussie over gevoerd met mijn oudste dochter. Lisa en ik hebben de afgelopen maanden, op de campings, veel Europeanen gezien, enkele Australiers, een paar Amerikanen en heel veel Zuidafrikanen. Vrijwel zonder uitzondering blanken en dat is toch wel iets waar je over kunt filosoferen. Natuurlijk, een mens gaat pas met vakantie als er een zekere welstand is bereikt maar het is apart dat, bij het bereiken hiervan, camperen en outdoor living een typische blanke activiteit is. Zodra we namelijk in lodges en hotels verbleven was de samenstelling veel meer een mix.
Nu zitten we enkele dagen in een prima guesthouse in Swakopmund en hebben zelfs Kerst gevierd, samen in een restaurant op loopafstand. De tijd hier hebben we gebruikt om de boekhouding van mijn bedrijf te doen, de dekbedden te wassen en een huis te boeken in Knysna. Dat laatste is gelukt en we zitten van 2 februari tot en met 10 maart in een prachtig huis aan de lagune in Knysna. Zelfs Tom vindt het mooi. Morgen breken we weer op hier en gaan we weer de wildernis in. Ik kan bijna niet wachten om weer de woestijn in te rijden en de prachtige sterrenhemel te zien.
Happy 2e Kerstdag camping lovers, ja, ik herinner me de sterrenhemel in de woestijn in 1977 toen we met 11 mensen (inclusief de drivers van de twee landrovers) door de Sahara reden richting Timboektoe. Ik heb geluk gehad dat gebied nog enigszins rustig mee te maken. We vierden Sinterklaas bij het kampvuur met gedichtjes en keken verder sprakeloos van bewondering naar die met sterren bezaaide hemel. Dat is er altijd en wij in Noord-Europa zien maar zo’n klein gedeelte daarvan! Toch kijken we naar het verleden, want als we naar de sterren zouden reizen dan zijn die er al niet meer en wij al helemaal niet.
Life is but a dream zei the good old Shakespeare.
Wat heerlijk dat jullie binnenkort weer in een huis zitten met Tamara en later Tom en Farrah, Niels en Luna. Ik krijg nu pas echt Kerstgevoel omdat we vanavond Kerst en de verjaardag van Rem vieren bij Boy thuis. Onze 2e schoondochter Sonja is uit beeld helaas. Zo verandert er constant wat. Mijn afscheidsborrel op 16 december was zo mooi ik heb vanmorgen nog alle kaarten opnieuw gelezen om het allemaal echt tot me door te laten dringen.
Met enige trots kan ik zeggen dat ik voor veel mensen Yoga betekenis heb kunnen geven. En hoe mooi is dat niet na 25 jaar yogalessen gegeven te hebben?
Er komt in januari een hoofdinterview in het Yoga Magazine uit. Morgen nog in de half lege studio een fotoshoot met cameraman en visagiste (ja, ja, beter laat dan nooit).
Lieverds dikke zoen en nogmaals, ik leef met jullie mee. Peter laat ajb je haar weer groeien. In Afrika hebben ze niet voor niets dik kroeshaar!!!
Namaste,
Flim
Peter & Lisa,
vrolijke kerstgroeten uit Aalsmeer van An, Irene & Erik!
Het ziet er weer prachtig uit, dank voor de geschiedenisles en de stof tot overdenken, goeie reis, morgen!