4 januari – Aus, Namibie

Terwijl ik dit schrijf, is het donderdag 3 januari en zitten we op een camping genaamd Mount D’Urban op ongeveer 20 km ten noorden van Helmeringhausen in Namibie. Na de verschrikkelijke gebeurtenissen van afgelopen zaterdag, was zondag iets rustiger hoewel Lisa tussenbeide moest komen bij een opstootje van onze buren op de camping in Rehoboth. Deze mensen waren aan het drinken en gokken vanaf 10 uur in de ochtend en tegen het eind van de middag werd het onplezierig. Gelukkig was de bewaker snel te plaatse en die heeft ze van de camping verwijderd omdat ze begonnen met messen te dreigen. Gezellig he?

De volgende dag hebben we er, met de bewaker, hartelijk om kunnen lachen.

De eigenaresse van de camping kwam nog langs om met ons te praten over de gebeurtenissen van zaterdag en nodigde ons uit voor een buffet op Oudjaar.

De laatste dag van het jaar was vreemd. Zonder kinderen, familie of vrienden in een vreemd land op een camping. Tijdens het buffet spraken we met een Bulgaars echtpaar die al 30 jaar in Kaapstad woonden en heel ontspannen hierover konden praten. Ze waren met vrienden in Namibie. Ook ee Zwitsers echtpaar zat bij ons aan de tafel en die waren nieuwsgierig naar onze ervaringen.

Voor het 12 uur was, gingen we naar de tent want we waren gewoon erg moe. Tijdens het buffet was er een flinke onweersbui voorbij getrokken en dat resulteerde in een ongelofelijke hoeveelheid muggen. Miljoenen muggen waren er en die zaten werkelijk overal. Er was niets tegen te doen, zelfs een vuurtje maken was niet voldoende. Uiteindelijk zijn we de tent ingevlucht maar ook daar konden ze binnenkomen omdat het muggengaas domweg te grote gaten had. Door uiteindelijk alle lichten te doven en niet te bewegen was het uit te houden. Gelukkig Nieuwjaar!

Op 1 januari vetrokken we zuidwaarts richting Mariental over de hoofdweg B1. Dat is een uitstekende weg die vanuit Kaapstad (N7) naar Windhoek en vandaar naar Angola loopt. Hoewel de auto een onderhoudsbeurt had gehad op de 24ste hoorde ik vreemde geluiden bij de V-snaar die, en ik ben geen monteur, naar mijn mening te maken hadden met slippen. Het klonk alsof de riem over de aandrijfas heen slipte en dat is iets wat je niet wilt horen. In Mariental was een Toyota garage en daar konden we de volgende dag direct terecht. Een camping in Mariental was niet eenvoudig te vinden; de eerste 2 waren gesloten (Nieuwsjaarsdag….) maar de derde, gelegen in de Hardap Nature Reserve, was open. Het stuwmeer bevat een groot deel van de watervoorraad van Namibie en wordt tevens gebruikt voor irrigatie zodat er veel landbouw is in de omgeving. De camping stelde weinig voor maar vanuit het restaurant hadden we een prachtig uitzicht, zie de foto’s.

Terwijl we op het terras zaten, hoorden we 50 m lager en ongeveer 500 m verderop ineens een geschreeuw en zagen we mensen in het water. Lisa had snel door dat dit niet goed zat en waarschuwde de staf van het restaurant. Het bleek dat er twee mensen, een moeder van 32 en haar stiefzoon van 13, in het water waren gevallen tijdens het maken van een foto.

Ze verdronken allebei.

Het meer is heel diep en alle pogingen om de lichamen te bergen mislukten. Lisa sprak later op de avond met een agent die er volledig kapot van was en zei dat er een bergingsteam zou komen de volgende dag. Wat een vreselijke gebeurtenis.

Woensdag vetrokken we vroeg nadat we de hele nacht uit onze slaap waren gehouden door hevige windstoten die de tent deden schudden maar ook zorgden voor verkoeling. Omdat we in de woestijn zaten, waren de toiletten vol met sprinkhanen dus het WC bezoek was een uitdaging.

Bij de garage werden we vriendelijk ontvangen en de auto was binnen het uur klaar, met 3 nieuwe snaren gemonteerd. De monteur had wat schade gezien op 1 van de snaren veroorzaakt door het slippen en had besloten ze alledrie meteen te vervangen.

Na de auto vol te hebben gegooid met diesel en een goed ontbijt in een ‘padstal’ reden we westwaarts naar Maltahohe (120 km) over een fabelachtige weg zonder verkeer. In Maltahohe deden we boodschappen. Er waren heel veel bedelende kinderen die door Lisa van eten (brood, beleg, chips en drinken) werden voorzien.

Na Maltahohe reden we zuidwaarts richting Helemringhausen (120 km) over een uitstekende, onverharde, weg. Deze weg loopt parallel aan de breuklijn tussen de hoogvlakte en de woestijn, zie de foto’s. Op deze plaats is destijds Zuid-Amerika losgebroken van Afrika; prachtig dat je dit nog steeds kunt zien!

Helmeringhausen is een zeer klein plaatsje met 1 winkel, 1 camping een een benzinepomp alles in 1 straat. We waren nog wat kleine dingen vergeten…..

De camping waar we nu zitten is nieuw, eigendom van een boerenfamilie en hij wordt beheert door een vrolijke jongeman afkomstig uit Opuwo in Noord-Namibie. Hij is civiel ingenieur maar raakte zijn baan kwijt en is nu, tijdelijk, de campingbeheerder hier. Samen met de eigenaar, die hij kent van zijn vroegere werk, heeft hij de camping opgezet. We hebben gisteravond lang met hem gepraat over Namibie, zijn familie en zijn werk. Als er meer Namibiers zijn zoals hij, komt het wel goed hier! Als deze camping klaar is, zal het, zonder enige twijfel, storm lopen want het is hier prachtig. Wel eenzaam want we zijn de enige gasten. Er was vannacht geen levende ziel in de naaste (10 km) omgeving.

Vandaag belooft weer een hele hete dag te worden dus we zoeken naar schaduw. Morgen gaan we verder naar Aus en dan de dag erop naar Luderitz

Donderdag 3 januari was ongelofelijk warm. De camping heeft vrijwel geen schaduw en ook de wind ging liggen terwijl de temperatuur opliep tot boven de 40 graden. Tot onze grote verbazing, viel er later in de middag een bui. Ja een bui regen, echt waar. Heerlijk was het gewoon.

In de nacht hebben we ons verwonderd over de Melkweg die zeer duidelijk zichtbaar is. Niet zo gek als er geen enkel licht te zien is in de wijde omgeving.

Vandaag, vrijdag 4 januari zijn we via Helmeringhausen naar Aus gereden, aan de B4. Dit is de weg die ons morgen naar Luderitz zal voeren waar we tot en met dinsdagochtend blijven. De weg naar Aus voerde door een landschap wat doet denken aan Mars, rood met veel stenen. Zeer apart om te zien.

Hier staan we weer op een uitstekende camping met eigen douche en toilet maar vooral veel schaduw.