Vandaag is het 1 september; volgende maand gaan we op reis! Er zijn nog vele zaken die geregeld moeten worden waarbij ik het meeste op zie tegen het bellen met ambassades of er een visum noodzakelijk is. Deze week zal ik het toch echt moeten doen….
Lisa krijgt veel vragen van kennissen hoe het mogelijk is dat wij deze reis kunnen ondernemen en of ik al met pensioen ben. Ha, Lisa ziet er wel jonger uit maar is toch echt ruim 5 jaar ouder dan ik.
Het idee om 6 maanden op reis te gaan is niet in 1 keer ontstaan; er zijn vele jaren overheen gegaan. Ik denk wel dat ik de initiator ben en ook de drijvende kracht hierachter. Lisa heeft er lange tijd wat meewarig naar gekeken maar heeft op beslissende momenten doorgezet. Dat we nu gaan en niet volgend jaar april, is haar besluit en is gebaseerd op het simpele gegeven dat we nu gezond zijn en wie weet hoe het volgend jaar is.
Ook de zorg die Tamara, onze dochter, nodig heeft moest geregeld worden en daarbij zijn we opgetrokken als een team met een doel.
Dus hoe ontstaat zo’n reis? Nou het begint met een idee en daarna ga je gewoon beginnen. Ik heb veel gehad aan internet en checklijstjes maar het belangrijkste is dat je iets samen wil, dat je ook afspreekt om het te gaan doen en, heel belangrijk, wanneer je het gaat doen. En dan gebeurt het gewoon, omdat je het jezelf hebt voorgenomen.
Geld lijkt een enorm issue maar dat is het, heel merkwaardig, totaal niet. Het is een kwestie van een budget maken en dan simpelweg sparen.
Hoe om te gaan met je werk is moeilijker en vereist keuzes die nog lang daarna effect (kunnen) hebben. Ook voor mij is dit het geval. Ik verlies klanten door mijn afwezigheid.
Familie en dan vooral onze kinderen, schoonzoon en kleinkind is van een hele andere orde met echte zorgen. Kunnen ze wel voor zichzelf zorgen? Wat als er iemand ziek wordt? Is alles wel geregeld? Echter, het mooi van familie is dat ze familie zijn en dus toch wel van je houden en je (alles) vergeven. Daarnaast vinden ze het ook gewoon heel fijn voor ons. Mij heeft het geholpen om een checklijst te maken voor de thuiswonende kinderen (21 en 23) waarin heel veel, zo niet alles, staat wat er in en om het huis kan gebeuren.
Last but not least, de vrienden. Ook daar zijn verrassingen waaronder afgunstige reacties maar dat is een minderheid.
De reis zelf bestaat uit hollen of stilstaan. Nu vind ik het best leuk om dingen te regelen dus heb ik verreweg het meeste gedaan in de voorbereiding. Internet is een prachtige bron van informatie maar ook de Lonely Planet reisgidsen zijn nuttig. Ik haat alleen het bellen naar ambassades en eigenlijk weet ik niet waarom.
