Press "Enter" to skip to content

13 januari – Hondeklipbaai

Peter 6

Dit is onze laatste nacht in Namibie. We slapen nu op een camping midden in de zandwoestijn op ongeveer 1 km van de grens tussen Zuid Afrika en Namibie nabij Alexander Baai. Na een rustdag gisteren op de camping in Aussenkehr reden we vanmorgen door het Ai-Ais/Richterveld Nationaal park naar Rosh Pinah en vandaar naar Oranjemund. Wat een fantastische rit was dit door een landschap wat me deed denken aan Death Valley maar dan met een rivier en gedurende 250 km. Het Ai-Ais/Richterveld NP ligt zowel in Zuid Afrika als in Namibie en is buitengewoon eenzaam en ruig zoals ook op de foto’s te zien is. Het eerste stuk naar Rosh Pina (120 km) ging over een, goede, onverharde weg die de Oranje rivier volgde. Dit is de langste rivier in Zuid Afrika (2200 km of zo) die al eeuwen bezig is om het zand (en de diamanten) van de Kalahari naar de zee te brengen waar de Benguala stroom dit vervolgens weer op de kust van Namibie en Zuid Afrika gooit. En dan heet het de Namib woestijn en daar vindt men nu dus diamanten!

De weg door het Ai-Ais/Richterveld park was smal maar gelukkig niet druk. Volgens mij zijn we twee auto’s tegengekomen. Je ziet enkele plaatsen waar diamanten worden gewonnen. Het is overigens streng verboden om de weg te verlaten of om zelf diamanten te zoeken. Halverwege was er een brug over de Fish rivier, dezelfde die de prachtig canyon had gemaakt. Zoals je ziet, stond de rivier volkomen droog.

Rosh Pina is een mijnstadje waar zink, koper en lood wordt gewonnen door een berg af te graven. Vanuit dit stadje loopt een nieuwe weg naar Oranjemund. Tot voor enkele jaren was dit plaatsje niet toegankelijk vanwege de diamantwinning maar nu wel en de weg gaat door een landschap wat je verstand te boven gaat. Rode duinen, zwarte bergen en soms zandheuvels die wel goudkleurig lijken. Voor mij is dit het ruigste landschap wat ik ooit heb gezien en toch zit het vol leven. Lisa ontdekte ineens een hele kudde spiesbokken en dat is heel bijzonder om die dieren te zien in dit landschap. Later kwamen we er nog 1 tegen in Oranjemund en op de camping loopt er ook 1 rond. Ze zijn niet ongevaarlijk met scherpe hoorns van een meter lengte.

Vanavond gaan we braaien

Inmiddels zijn we op onze nieuwe camping in Hondeklipbaai. Echt waar en de camping heet Honne-hokken. Waar deze plaats zijn naam aan ontleent weet ik niet maar we zijn er.

We maakten wat mee vannacht met de camping Oryx. Deze was redelijk tam maar heeft toch nog steeds scherpe hoorns en ze zijn best aggressief dus oppassen. Het beest bleef ons stalken, de hele avond en nacht. Ik moest verschillende keren de auto in vluchten en Lisa ging op dak zitten. Ook gedurende de nacht liet het beest zich gelden dus naar de WC gaan was een gezamelijke operatie met zaklampen en uitkijkposten. Daarnaast was er een ongelofelijk irritant stelletje muggen. Slapen was dus wat moeizaam.

In de ochtend hoopten we ontbijt te krijgen bij de lodge maar het was zondag, dus alles dicht. Ook in Oranjemund, alles dicht. Dan maar de grens over en dat ging vlot behalve dat de Zuidafrikaners al onze verse groenten en fruit wilden hebben. Pffff, gelukkig keken ze niet in de koelkast en ook onze drankvoorraad werd niet gevonden. Ha ha. Alexanderbaai, aan de andere kant van de Oranje rivier was uitgestorven dus reden we naar Port Nolloth waar we geld konden opnemen (tsja, dollars, pula’s randen, ik ben zo blij met de euro!) en wat konden eten. De weg erheen was prachtig maar door een saai (zand) landschap. Daarna reden we naar Kleinzee waar we wilden camperen. Die weg was vreselijk slecht met enorme ribbels. Onderweg werden we ingehaald door 5 politie auto’s die als idioten over die weg reden. Kleinzee was ook een plaatsje van niks maar belangrijker was dat beide campings gewoon dicht waren. Buiten het dorp waren er zeker honderd mensen wild aan het camperen. Dit waren waarschijnlijk diamantzoekers denken wij.

We besloten zuidwaarts te rijden over een uitstekend weg naar Koingnaas. Duidelijk was dat deze weg was aangelegd voor een diamantbedrijf want het laatste stuk naar Hondeklipbaai was vreselijk.

We staan hier 1 nacht en gaan dan richting de Cederbergen waar we over een dag of 2 hopen aan te komen

  1. Erik Erik

    Die foto’s van de dliesbokken op de zandduinen vind ik subliem ?

    Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat het landschap wel veel van hetzelfde is, ligt vast aan.mij.

    Mooi verhaal ook :-$

  2. Flim Reydon Flim Reydon

    Peter, je moet straks in Nederland weer rijles nemen, want twee auto’s op een weg van 240 km … het zijn eerder 240 auto’s op een weg van 240 meter…

    Wat een eindeloos landschap, het is niet voor te stellen dat de aarde overbevolkt is als je daar bent. Wel overbevolkt met muggen…

    Wij leren ook veel van jouw reisverslag Peter, dank je daarvoor!!
    Van de week meer, en Lisa dank je dat je me mee op reis hebt genomen op je schouder, dat kan met een vlinder 🙂

    liefs,

    Flim

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *