Gisteren zijn Tom, Farrah, Luna en Niels vertrokken voor een kort bezoek aan Dysselsdorp. Dat is een flinke rit van bijna 500 km maar gelukkig kunnen Tom en Niels elkaar afwisselen. Ze zijn veilig aangekomen inmiddels en zullen morgen, met mijn schoonouders, terugreizen.
Hier in Green Point slaat bij mij de verveling verschrikkelijk toe. Ik schreef al eerder dat ik vakantie in Kaapstad mij totaal niet beviel en dat is niet beter geworden, eerder erger. Natuurlijk ligt dit voor een grot deel aan mijzelf maar de omstandigheden helpen ook niet echt. Zo valt hier 3 keer per dag de stroom uit en dat is, als je behoorlijk veel betaald hebt voor een accomodatie, gewoon irritant. Het vechten om een parkeerplaats in de buurt van het appartement komt op een goede tweede plaats.
Inmiddels heb ik van mijn vrienden vernomen dat Nederland een nieuwe Pim Fortuyn heeft in de vorm van Thierry Baudet. We hebben er prachtige discussies over via Whatsapp waarbij het, voor mij, helpt dat ik afstand heb. De moordpartij in Utrecht is bij mij natuurlijk ook bekend en daar rest alleen totale afschuw.
Afschuwelijk is ook de totale verwoesting van Centraal Mozambique en Zimbabwe door storm Idai. Wij reden 3 maanden geleden over de weg naar de havenstad Beira en stopten in het plaatsje Tica op ongeveer 100 km afstand van de kust. Daar houdt de weg nu dus gewoon op; de rest is modder, water en ravage. Ook hier sloeg het noodlot nietsontziend toe. De natuur is de grootste terrorist die er is….
Vandaag is onze laatste dag in Green Point. Morgen vertrekken we naar het huis dat Farrah heeft geregeld in Houtbaai op ongeveer 15 km afstand. Het pakken van de auto wordt nog een aardige klus gezien het feit dat Farrah en Niels een paar hele grote koffers hebben achtergelaten!
Over iets meer dan 3 weken gaan we terug naar Nederland en ik zie daar tegenop. Het is fijn om familie, vrienden en Snuffel (onze huiskat) weer te zien maar er zijn heel veel zaken waar ik totaal niet naar uit kijk. Zes maanden weg uit Nederland heeft mijn kijk op ‘mijn leven’ voorgoed veranderd. Er zijn vroeger periodes geweest waarin ik dacht gelukkig te worden in een hutje op de hei of door een huis te kopen in Zuid-Afrika. Geld is natuurlijk ook een drijfveer maar wanneer is er dan genoeg geld? Ik ben er nog lang niet uit en dat is OK en alleen dat al toegeven is voor mij een overwinning.
Geniet vooral van de laatste drie weken! Enne ik kom daarna graag een keer langs om alle verhalen te horen groet Sander
Jij beschrijft zo goed wat je doet, ervaart, wat je bezig houd en wat je erbij voelt. Alle inzichten die je hebt opgedaan afgelopen 6 maanden maken je een nog rijker mens. Het maakt niet uit waar je bent om hiermee je voordeel te doen en de best passende keuzes te maken. Nog drie weken van belevenissen daar te gaan. Geniet ervan en tot daarna.
Groetjes Marleen
Ja Peter, Lisa kan het je uitleggen, een van de mooiste – en moeilijkste sutra’s van Patanjali: de 5e Niyama: Ishvapranidhana, overgave aan het goddelijke.
Daar laat ik het even bij, mocht je je weer vervelen, oefen dit maar!!
liefs, voor allemaal,
we love you en het is heel mooi hoe we via deze berichten Peter op een hele andere manier hebben leren kennen. Lisa is altijd gewoon zichzelf, wherever she is…
Flim
Mooi en indringend verhaal, weer, kan me voorstellen dat je allerlei andere gezichtspunten hebt meegekregen en daar natuurlijk ook wat mee doet.
Hebben Farrah en Niels zelf een auto geregeld? Of rijden zij nu in dat offroad geval?
Je kunt natuurlijk discussiëren of de natuur of de mens de grootste terrorist is, de ellende in Mozambique en omgeving is inderdaad immens! Wordt hier inmiddels ook steeds meer aandacht aan besteed, gelukkig.
Hou je haaks de laatste 3weken en laat je plezier niet vergallen door westerse zaken als stroomuitval en parkeerproblematiek!