We slapen vannacht in Mata Mata, een kamp vlakbij de Namibische grens. We bereikten dit kamp na een rit van 240 km door het nationale park over onverharde wegen. We zagen veel wild, onder andere nog 3 jakhalzen en een Kaapse vos maar ook een prachtige gemsbok. Het kamp is erg basic en vooral erg druk. Zo druk zelfs dat we geen plek hebben gevonden met een stroomaansluiting en dat we nu lekker ver weg van de rest zijn gaan staan. Ons zonnepaneel zorgt voor stroom naar de koelkast en kan de meeste apparaten bijladen. Alleen de waterkoker is een te zware belasting voor de omvormer maar daar hebben we gasflessen voor.
Het park is opgebouwd rond twee, droge, rivieren die het meeste wild herbergen. Waarschijnlijk stroomt de rivierbedding in de regentijd vol met water want het is betrekkelijk groen. Wij volgden eerst de oostelijk rivier langs de grens met Botswana. Na ongeveer 80 km sloegen we rechtsaf en gingen we de ‘vlakte’ over tussen de twee rivieren. Plots klonk er een luide knal in de auto en we schrokken ons rot. Het bleek dat Lisa nog een halve fles champagne had meegenomen en de kurk was eraf geschoten door al het schudden.
Aangekomen bij de tweede bedding viel ons op dat de weg hier slecht was met veel ribbels (wasborden) die het rijden erg onaangenaam maakte. Het werd beter toen ik nog wat lucht had laten weglopen uit de banden maar de beste oplossing kwamen we halverwege tegen. De scraper die het wegdek weer egaal maakte. Morgen hebben we een makkelijk ritje hopelijk.
Vannacht was het overigens -1 graad op de camping en overdag 27. Ook vannacht zal wel weer koud zijn.
Morgen gaan we, deels dezelfde weg, terug naar Twee Rivieren en dan het park uit. Waar we dan slapen, geen idee maar het is ergens richting Uppington.
Wat was het koud vannacht. Er zit een 60 l tank in de camper maar het water in de leidingen was bevroren. Weer een prachtige sterrenhemel en de hyena’s hoorden we ‘lachen’ gedurende de nacht. Gisteravond werden we omringd door stokstaartjes die te pas en te onpas naast je kwamen zitten. Ze ware duidelijk gewend aan mensen en totaal niet schuw.
Op weg naar Twee Rivieren zagen we nog eens 4 jakhalzen en verschillende giraffen die zelfs aan het vechten waren (ze klappen dan met de halzen tegen elkaar). De weg was nog steeds erg hobbelig en dan is 125 km best lang als je niet harder kunt dan 40 km/u.
Bij de uitgang heb ik de banden weer op spanning gebracht en na wat stempelwerk konden we het park uit.
Inmiddels hebben we van Lisa’s broer vernomen dat haar moeder nu in Kaapstad is bij haar kleindochter en dat er al een heel plan ontwikkeld is om haar lang daar te houden. Weinig mensen weten dat we in Zuid Afrika zijn en die zijn ook nog eens zelf in het buitenland. We proberen nog een tweetal weken undercover te blijven en daarna het stokje over te nemen van de familie in Kaapstad.
Morgen eerst maar weer eens Uppington en wat spullen inslaan. We staan nu op een camping langs de weg (op aardige afstand). Prachtige plekken, mooie braaiplek die we nu aan het inwijden zijn met Kalahari worst. Geen idee hoe die smaakt maar het zal best lekker zijn.
Ook hier is geen mobiel internet. Alleen bij Twee Rivieren hadden we even, kort, verbinding. Morgen zal het we beter zijn maar ik mis het totaal niet.
4 augustus
De braai was heerlijk en ik heb weer vlees gegeten voor een week. Het was overigens Kuduworst met gebakken aardappels en salade. En een lokale witte wijn! Vannacht was niet zo koud maar het was wel ontzettend stil. We staan hier op een site 2 bij 2 kilometer met misschien 10 campsites en 10 chalets. We zijn de enige bezoekers en dan is het echt heel stil gedurende de nacht.
Voor de zon onderging trakteerden de zwaluwen ons op een concert en dat deden ze ook bij zonsopgang. In de nacht ging het alarm af van de 12-220V converter. Omdat ik de auto niet zo slim had geparkeerd was de accu niet goed bijgeladen in de middag door het zonnepaneel. De accu was dus leeg en dus kreeg ik een alarm. Ach ja, kan er wel bij!
De ochtend is prachtig maar met een koud windje direct over onze parkeerplaats dus we moeten even ergens anders zitten. Vanavond slapen we waarschijnlijk in Augrabies nabij de watervallen in de Oranjerivier
5 augustus
We slapen in Augrabies NP, nabij de gelijknamige watervallen waar we gisteren aankwamen. Het slaapt hier prima zeker na de lange wandeling die we gisteren ondernomen. Zogenaamd was deze 2,5 km maar het waren er bijna zes en het ging over rotsten en door rivieren. De foto’s spreken voor zich en tonen het desolate landschap waar we doorheen liepen. Het was best wel warm tijdens de wandeling en als gevolg verloren we veel vocht. Onderweg kwamen we een paar bavianen tegen waarvan het mannetje net zo groot was als Lisa en een paar vervaarlijke tanden toonde. Bavianen zijn niet echt vriendelijk en stelen alles maar zijn ook gewoon aggresief. Hij deed we aan iemand denken maar wie dan toch?
Vannacht sliepen we heerlijk mede omdat het eindelijk eens niet zo koud werd in de avond dus we konden lang buiten zitten. Op de camping barst het van de apen en 1 van die beesten stal een brood uit de auto van een medecampeerder. Terwijl ik dit schrijf moet ik er 1 verjagen van de auto.
Vandaag ga ik wat boekhouding doen en een stukje wandelen en eindelijk de watervallen bekijken. Morgen gaan we naar Springbok en vandaar richting de kust
?✨
Zo zie je maar weer, dat het uiterst onverstandig is om een halve fles wijn te bewaren ??
??
Mooi verhaal weer! Jullie vermaken je wel volgens mij. Mooie foto’s ook! Gezellig, die stokstaartjes om je heen. Is weer eens iets anders dan de kinderen. Veel plezier!
Ruimte genoeg daar…. en de ervaring van zo’n diepe stilte, ik herinner me dat van onze tocht door de woestijn van Algerije tot aan Mali, ’s nachts onder de sterrenhemel en ook vaak koud ja. En overdag heel warm, de rotsen gaan dan lawaai maken want die barsten… weer in de ongepolijste wereld, dat maakt diepe indruk! Voorzichtig he Peter, straks wordt lisa nog ontvoerd door zo’n Baviaan….