Vandaag, vrijdag 8 maart, verblijven we in Toshari Lodge, de camping dan. Kleine camping met veel huisjes en een luxe hotel waar we zo aan het buffet gaan beginnen. We zijn namelijk best moe van het rijden hierheen en zijn beiden ook niet 100%.
Het buffet bestond uit springbok kebab, elandworst en oryx steak met daarnaast gegratineerde aardappelen en broccoli. Lekker….
De camping is weer prachtig met eigen WC en douche ‘african style’ dus in de open lucht met wat boomstammetjes erom heen.
Onderweg was het smoor en smoorheet. We volgden de hoofdweg van Rehoboth naar Windhoek en vandaar noordwaarts naar Outjo. Morgen bezoeken we Etosha en hebben net besloten dat we er gewoon doorheen rijden en net buiten het park gaan proberen een plek te krijgen in een private game reserve. Gaan we ook eens een beetje gek doen!
We verbaasden ons over Windhoek. Wat is die plaats modern geworden met een complete snelweg als rondweg. Ook staan er mooie huizen en ziet alles er ontzettend modern en nieuw uit. Die Namibiers doen het veel beter dan die Zuidafrikaners
We sliepen slecht vanwege de warmte (30 graden) en vochtigheid (af en toe regen). In de ochtend werd ik wakker omdat een vogel (papegaai achtig) probeerde mijn ruitenwissers te mollen. Eergisteren werden we ook al gestoord door krolse katten om onze tent. This is Africa.
We zijn inmiddels (09:45, zaterdag) in Etosha en gaan zo een stukje rijden in het park. Geen idee of we doorrijden naar die private game reserve of dat we dezelfde weg terug rijden. We zien wel
Het is nu 11:30 en we zitten in het Halali kamp, midden in Etosha. Onderweg zagen we veel
klein wild, springbokken, zebra’s en wildebeesten. De weg was ontzettend slecht, vol met gaten en ribbels. Ik moet er met hoge snelheid overheen rijden met de 4×4 ingeschakeld om de aandrijfkrachten te minimaliseren. Dit zijn, met afstand, de slechtste wegen deze vakantie.
Etosha is achteruitgegaan sinds 2016. De bewegwijzering is slecht leesbaar, kaarten met informatie worden niet verstrekt en over de wegen wil ik niet praten. Hier kun je echt niet met een gewone auto, zonder schade, overheen rijden
Inmiddels zijn we Etosha uit en via Tsumeb naar Otavi gereden waar we een camping hebben (dank IOverlander) tussen de wijngaarden. Lisa vroeg meteen of ze wijn hadden en dat hebben ze natuurlijk.
Het heeft hier behoorlijk geregend en de weg naar de camping was modderig en vol diepe plassen maar de plek is hartstikke droog met een mooi afdak en natuurlijk stroom en water.
Morgen rijden we verder naar de kust en dan de volgende dag waarschijnlijk naar Skeleton Coast. Dan kunnen we woensdagavond in Swakopmund zijn.
Het is nu zondagochtend, half negen en wat slaap je lekker onder de 20 graden! De douche was groot maar koud en de campingeigenaar is zoek dus we kunnen niet betalen. Komt wel goed denk ik, we wachten gewoon even.
De bedoeling is dat we pal westwaarts gaan richting Skeleton Coast en via de oostelijke ingang het park in rijden. Je kunt er toch nergens slapen las ik dus we zullen er dezelfde dag, morgen waarschijnlijk, weer uit rijden eichting Swakopmund
We wachten nu op de campingeigenaar nabij Twyfelfontein om ons naar de camping te leiden na een lange rit van meer dan 400 km. Om te beginnen werd ik kort na Otavi aangehouden bij een politiecontrole. Die zijn random en ze houden gewoon iedereen aan omdat ze het kunnen. Ik werd nu even etnisch geprofileerd. Een blanke man in een auto met Zuidafrikaans kenteken betekent geld. Eerste tegenvaller, mijn Nederlandse rijbewijs. Tweede tegenvaller, ik was niet van plan iets te betalen. Volgens de agent moest ik 500 dollar betalen omdat ik mijn lichten niet aan had. Dat klopt, was ik vergeten. Ongeveer 50% van de auto’s heeft zijn lichten aan overdag net als mijn voorganger.
Ik moest de auto aan de kant zetten en toen begin het verhaal. Na 5 minuten praten moest ik mee naar zijn auto en daar vroeg ik of hij me nu werkelijk een boete ging geven. Het antwoord was bevestigend waarop ik zei dat ik dat zou doen op het politiebureau in Otavi. En toen werden we het eens over een fles gekoelde cola….en kon ik verder rijden.
Verder was de rit gewoon lang over meestal goede wegen met oplopende temperaturen (42 graden nu). Ik had een mooi gesprek met een pompbediende in Outjo over vrouwen en kinderen maar ook over zijn toekomst als chief van zijn geboorteplek. Je maakt wat mee op zo’n dag.
Deze camping heet Twyfelfontein Elephant Drive & Camping en we zijn de enige gasten. De camping ligt midden in de woestijn (2 km van de weg) met prachtige plekken en schone toiletten. Lisa is wat geagiteerd hoe ik dit nu weer heb kunnen uitzoeken, zo eenzaam en stil. Tsja, ik heb haar verteld waar we heengingen en dit is de enige weg naar de Skeleton Coast. Ik ben benieuwd of er nog olifanten langskomen.
Om 18:30 kwamen er toch nog 2 gasten dus Lisa is nu ontspannen. We schuilen nu in de auto omdat er een fantastische regenbui overtrekt die de temperatuur heerlijk laat dalen. We luisteren naar een podcast over de geschiedenis van Zuid Afrika.
Onze buren van de camping bleken twee jonge Zwitsers te zijn die een half jaar door Afrika trokken. Ze moesten naar huis want hun geld was op.
Vannacht was een hele slechte nacht. Vochtig en warm dus we sliepen erg slecht, ik in ieder geval.
We vertrokken vroeg, ongewassen, omdat de vliegen ons dwarszaten en de temperatuur al snel opliep. De weg liep westwaarts door een volkomen verlaten land waar zelfs de navigatie het liet afweten. Na 40 km sloegen we linksaf richting Torra Bay en werd het nog eenzamer. De parktoegang was na ongeveer 50 km en daar mochten we gratis naar binnen omdat we een doorreis waren. Er is namelijk geen accomodatie in het Skeleton Coast park open nu. Na 40 km konden we linksaf slaan en reden we ruim 250 km langs de kust. We hebben allebei nog nooit zo’n volkomen krankzinnig landschap gezien als in dit park. De kleuren varieerden van bruin naar zwart, geel of rood maar het was volkomen doods hoewel Lisa toch wat levende vetplanten ontdekte. We zagen vrijwel niemand onderweg.
Wat een landschap….
We zitten nu op een camping in Hentiesbaai die we kenden van 5 jaar geleden. Hier slapen we twee nachten en rijden dan naar Swakopmund voor de servicebeurt van de auto. Vrijdag gaan we dan verder
Wat een avontuur, X
Dank weer Peter, voor je bijna lijfelijk voelbaar verslag! Je zou een goede reporter geweest zijn!
Het begrip overbevolking is hier onbekend he? Je zou zeggen er is nog plek genoeg op aarde, maar laat het alsjeblieft zo, want iets mag onaangetast blijven door die graajerige handen van de mens…
Hier is het landschap meestal liefelijk, veel groen, overal fruit aan de bomen, lieve vriendelijke mensen maar…. de wc’s laten het afweten (buiten de grote toeristische plekken dan…
Wij wonen nu in Kerta, Petang in het hart van Bali, meer naar het noordoosten toe richting de bergen, vandaag koeler gelukkig, zo’n 25oC gemiddeld, heerlijk. Wij hebben hier geen big 5, maar wel veel insecten, vooral gemene kleine miertjes die lustig mierenzuur in je huid achterlaten. Verder is het vocht een probleem als je geen airco hebt en die willen we dan ook niet, dus dan maar schimmelplekken op je kleding. So what, we beginnen steeds meer aan de tropen te wennen. Nu nog regentijd, hopelijk eind van deze maand afgelopen.
Ik stuur Lisa wel wat foto’s van onze ‘compound’ die zich steeds meer uitbreidt. Verder hebben we ook al bijna een half jaar een superplieve hond Cokelat (bruin in het Indonesisch) en kijken ’s avonds op ons levensgrote LG tv scherm naar historische documentaires over de tijd voor en de tijd na de onafhankelijkheid van Indonesie. Heel interessant…
Liefs van ons, en geniet maar van al die ruimte om jullie heen, sommige stukken woestijn doen me denken aan de Sahara van Algerijë waar ik met een konvooi doorheen heb gereden in 2 jeeps samen met mijn schoonzusje Elli in 1977…
Die woestijn lijkt veel op wat wij in het oosten van Marokko hebben gezien. Eindeloos niets. Prachtig.
Geniet van je reisverslag, wat een avontuur en dan maar koelbloedig blijven
Wat een gave reis weer, leuk om het zo met jullie mee te mogen maken. Het voelt bijna of je er zelf bij bent. Mooie plaatjes ook en heerlijk die rust! Geniet ze?