Vandaag is het donderdag 29 februari en ik schrijf dit bericht vroeg in de ochtend na een ontzettend warme dag en nacht. Gisteren was het dik boven de 30 graden en windstil en gedurende de nacht koelde het nauwelijks af dus het was afzien. Nu is het heerlijk koel met bewolking en ik ga zometeen wat brood halen zodat et ontbeten kan worden. Annie vertrekt vandaag naar haar zoon Michael en gaat daarna met hem en zijn vrouw naar Dysseldorp terug. Het is een zelfstandigheid die ze nu eenmaal heeft en die ik volkomen accepteer en bewonder. Het maakt het natuurlijk niet makkelijk….
Uit het oogonderzoek gisteren kwam niets bijzonders naar voren anders dan wat al bekend was. Ze moet proberen uit de zon te blijven. Haar meekleurende bril helpt wel goed aldus de arts.
Farrah en haar familie en schoonfamilie zijn onderweg naar Nederland en landen binnen een paar uur op Schiphol
Gisteren hoorde ik van mijn zus dat een goede vriendin van haar dinsdag was overleden. Hoewel haar overlijden niet onverwacht kwam ben ik geschokt en van slag. Zaterdag is de begrafenis.
Positieve berichten uit Nederland zijn er ook. Zo lijkt de financiering voor Tamara’s goed te gaan inclusief de overbrugging en dat is een buitengewone prestatie van mijn partners. Ook is het nieuws over de genezing van mijn vroegere zakenpartner heel goed.
Nu het tijdstip nadert dat Tom en Tamara vertrekken naar Nederland (3 maart om 00:35) en wij uit het huis hier moeten (zelfde dag) praten Lisa en ik over het vervolg van ons verblijf hier. De afgelopen weken is er, door een aantal mensen, op een behoorlijk beslag gelegd op ons en dat heeft , vooral mij, geraakt. In Zuid Afrika wonen vele prachtige mensen die met al hun kennis en kunde iets proberen te maken van hun leven. Gesprekken die we hebben met ze gaan over kinderen, werk, woning, hypotheek, pensioen en de wereldproblemen.
Echter, een significant deel leeft zijn of haar leven in een semi vegetatieve staat waarbij er vanuit wordt gegaan dat er iemand zal zorgen voor water en voeding. Zij kunnen dan doen waar ze zin in hebben en dat is, helaas, veel drank.
Lisa kan hiermee omgaan en ik kan dat niet (meer). Ik denk dat ik er meer moeite mee heb omdat ik geen alcohol (meer). Het gevolg hiervan is wel dat wij nu praten, of eigenlijk vooral ik, of een vakantie tot 3 mei wel zin heeft. Ik zit er namelijk niet op te wachten om continue te worden gebombardeerd met ‘problemen’ die deze personen hebben of denken te hebben en die dan door ons ‘opgelost’ moeten worden. Wordt vervolgd…..
De foto hieronder nam Rowen terwijl hij zijn zoontje in slaap wiegde en stuurde zijn vrouw mij gisteren toe.
Wijsheid toegewenst, gaat het lukken om het probleem te laten en niet op te lossen voor de ander. ?
ps hoop dat we hier ook snel weer de schaduw op gaan zoeken omdat het voorjaar komt, zonnetje schijnt.
Tis vandaag weer prutweer hier☔?
Hou je haaks, kerel!
Gewoon weer gaan drinken 🙂