We zijn net aangekomen in Kamieskroon, een plaatsje langs de N7 ongeveer 200 km zuidelijk van de grens met Namibie. Het liep allemaal weer eens heel anders als wat we dachten!
Zaterdagmorgen vertrokken we uit Springbok. Hoewel de camping prima was, begon het te waaien en zaten we te ver van het dorp om iets te gaan doen. Daarnaast had ik een zere voet die wat zorg nodig had. We besloten dus om naar het noorden te rijden richting Richtersveld national park. Omdat dit park geen enkele winkel of tankstation heeft moesten we eerst wat inslaan in Springbok en dat ging wat traag….maar uiteindelijk wel succesvol. Ook heeft Lisa nog wat diclofenac gehaald voor mij in geval mijn jicht weer zou opspelen.
Daarna vertrokken we noordwaarts op de N7 dwars door Namaqualand. Dit gebied is te omschrijven als een dorre woestijn met granieten rotsen die soms wel 300 m hoog zijn. Het is een hoogvlakte met af en toe een nederzetting. Elk jaar zo rond augustus volstrekt zich een wonder hier en staat de hele woestijn in bloei. Prachtige bloemen komen op als gevolg van de, geringe, regen en geven het gebied een prachtig aanzicht. In het noorden is dit nog niet het geval maar waar we nu zitten beginnen de bloemen nu te bloeien.
Bij het plaatsje Steinkopf zijn we linksaf geslagen richting Port Nolloth. Door het woestijngebied met bergen (het lijkt op Noord Noorwegen) zijn we afgedaald richting de zee waar we direct in de mist terecht kwamen met temperaturen die 12 graden lager waren. Dit komt door de koude golfstroom langs de kust. Na de tank te hebben volgegooid vertrokken we noordwaarts richting Alexanderbay. De route ging dwars door diamant wingebieden hetgeen simpel gebeurt door het afgraven van zand en dit vervolgens te filteren. Het is een volslagen desolaat landschap, soms geel van kleur maar vaak roodbruin. Heel soms is de zee zichtbaar.
Alxeanderbay stelt niets voor en wij reden dan ook door richting Sendelingdrif. Na enkele kilometers hield de verharding van de weg op en werd de weg slechter. Langs de Oranjerievier zijn hier wijngaarden aanwezig, midden in de woestijn. Het is een prachtig gezicht om bomen te zien groeien midden in de woestijn. Na ongeveer 25 km bereikten we onze bestemming, camping Brandkaros waar we de enige bezoeker waren. Hoewel de weg niet slecht was heb ik toch gevraagd aan de beheerder hoe de staat verderop was omdat Sendelingdrif (Richtersveld) nog 60 km verder was. Hij deelde mee dat de weg zeer slecht was in die richting na ongeveer 10 km en dat de banden het meest te lijden zouden hebben. De weg was tot die plek namelijk recent onderhouden en daarna (nog) niet (dit jaar).
Het was wederom erg koud dus lagen we erg vroeg in bed (8 uur). In de ochtend hebben we besloten dat we zuidwaarts gaan en niet zullen proberen Richtersveld te bereiken. Tenslotte is het vakantie.
Vandaag zijn we dus dezelfde route terug gereden na een goede lunch in Port Nolloth. Deze plaats staat bekend als een vrijgevochten plaats.
Vanavond slapen we in Kamieskroon op een georganiseerde camping met kleine campeerplekken. Wel erg schoon.
Fijn zulke mooie verhalen. Ik probeer het voor me te zien. Zo weer in de atlas kijken.
Koude golfstroom dus aan deze kant.
Genietse, hou van jullie
pictures van de bloeiende woestijn?????
Zullen we een paar kruiken opsturen?
Hier is het ook te koud voor de tijd van het jaar maar we zitten luxe in huis als het buiten te koud wordt.
Begint de stilte al wat in te dalen?
liefs,
Psies, geloof er niks van zonder plaatjes,!