Paternoster – 10 augustus

Welkom in Paternoster!

We zijn hier terecht gekomen na een lange rit vanuit Kamieskroon over verschillende wegen. De nacht die we doorbrachten in Kamieskroon was gedenkwaardig koud. Sinds ik 24 kg ben kwijtgeraakt heb ik het soms gewoon koud en dat was nu zeker het geval. Het was gewoon ontzettend koud met een harde wind en lage temperaturen in de nacht (2-3 graden). Daarnaast begon het ook te regenen en dan weet je het wel.

Op maandagmorgen zijn we gewoon verder gaan rijden richting het zuiden over de N7 door Namaqualand. Dit is een soort woestijn maar niet zoals wij Nederlanders die kennen (zandheuvels) maar eentje met rotsen en af en toe wat struiken. Deze streek staat bekend om zijn bloemen in augustus ten gevolge van de regen. Nu zijn Nederlanders verwend op dat gebied maar het is mooi om gele en witte bloemen in de woestijn te zien en dit zal de komende weken alleen maar mooier worden.

Tom belde nog met een WC probleem maar dat werd snel opgelost door de loodgieter thuis.

We reden door tot Clanwilliam waar, de voor Zuid Afrika erg bekende, veldskoentjes worden gemaakt. Na wat boodschappen te hebben gedaan (geen wijn vanwege vrouwendag, echt waar), vonden we een slaapplaats in de Cederbergen. Een prachtige kampeerplek waar we lekker een stukje hebben gewandeld. Na 6 uur werd het echter koud, heel erg koud. Lisa had wat hout gescoord bij de beheerder en daarmee stookten we een kampvuur op. Ik heb daar wat stenen in gelegd die Lisa gebruikte om haar voeten op te warmen. Maar het werd zo koud dat we, oom 7 uur, maar op bed zijn gaan liggen om warm te worden.

Dinsdag ochtend hebben we elkaar eens aangekeken en, hoewel we de bergen prachtig vonden, we hebben besloten om een paar dagen in een chalet te gaan zitten om iets aan onze avonden te hebben. Het is namelijk overdag heerlijk in de Zuidafrikaanse winter maar de nachten zijn te koud voor kamperen.

Vanuit Clanwilliam vertrokken we naar Lamberts Bay aan de kust en zijn daar zuidwaarts gereden, door de in bloei staande woestijn, naar Elands Bay en Velddrif. Een prachtige tocht die ons langs de spoorlijn voerde tussen Sishen en Saldanha. Mijn vader was in 1974 uitgezonden naar Zuid Afrika om een haven te bouwen in Saldanha waar men ijzererts wilde uitvoeren wat werd gewonnen in Sishen (vlakbij Kuruman in het noorden van Zuid Afrika). Deze spoorlijn hebben we deels gevolgd en we zijn ook een , lege, trein tegengekomen.

Velddrif was een openbaring voor ons. Wat een ontzettend leuk en mooi uitziend stadje was dit. Overal opgeruimd en netjes en hetzelfde gold voor het plaatsje Vredenburg waar we doorreden richting Paternoster. Over dat laatste plaatsje zal ik later meer vertellen maar Lisa kende dit vanuit haar jeugd. We zitten hier in een huisje aan de zee en blijven hier tot vrijdag om wat op te warmen en, in mijn geval, te wassen. Eigenlijk gewoon even niets doen!

De afgelopen dagen heb ik wat lopen sukkelen met mijn linkervoet. Vanwege het dragen van sandalen had ik last van kloven in mijn hiel die wat zorgelijk werden door blote voeten. Later kreeg ik ook jicht verschijnselen.

Vandaag is alles perfect genezen dus ik kan er weer tegenaan