Vandaag, 29 maart, zitten we St Lucia aan de uiterste oostkant van Zuid Afrika op 200 m afstand van de Indische Oceaan. Dit is een World Heritage site overigens. De rit hierheen (300 km) was vermoeiend vooral het eerste stuk omdat deze ontzettend slecht was door de enorme hoeveelheid vrachtwagens die er overheen rijden. Maximum snelheid 60 km/u als je geluk hebt en je kunt ‘genieten’ van het levensgevaarlijke inhalen, ook door 30 ton vrachtwagens. Gelukkig werd de weg breder en beter na ongeveer 100 km. We zijn nu helemaal in Kwazulu Natal en het is hier prachtig met mooie dorpen, ruim opgezet en ontzettend veel veeteelt maar ook suikerriet. Overal worden dingen verkocht langs de weg van zelfgestookt bier tot uien of houtsnijwerk. De mensen zijn hier lang en donker en rijden als gekken. Politie zie je hier weinig.
Ik heb niets gehoord van de aanrijding van gisteren. Overigens ook niets van mijn verzekering dus ik zal het algemene mail adres gebruiken voor de melding.
Morgen gaan we een stukje varen en overmorgen een tropisch woud in. Of we keren het om! Ook gaan we wandelen. Overdag want in de nacht kan dat niet vanwege de nijlpaarden.
Zaterdag 30 maart deden we heel weinig. Het regende een groot deel van de dag, warm water trouwens. In de namiddag zijn we met een boot gaan varen op het estuarium. Het natuurgebied is enorm hier, 250 bij 100 km groot en heeft een rijke historie. Begin 20ste eeuw wilden de Britten er veeteelt beoefenen maar de tseetsee vlieg verhinderde dit. In de zestiger jaren werden de gebieden droger gemaakt door de aanplant van dennenbomen wat er voor zorgde dat het meer niet meer in verbinding stond met de zee waardoor het enorm verziltte. De dieren werden geëvacueerd zodat ze het konden overleven. De nieuwe regering nam begin 2000 het juiste besluit om alle dennenbomen te kappen en het gebied te herstellen hetgeen is gelukt zodat er nu een prachtig en enorm natuurgebied is ontstaan waar je je vingers bij aflikt. Vanaf het water zie je een enorme verscheidenheid aan bomen en graslanden waar zo ongeveer alles leeft. Prachtig gewoon.
Het guesthouse bevalt ons prima. De gastvrouw is een oudere Vlaamse dame die precies weet hoe om haar gasten welkom te heten en ze serveert een ontzettend lekker ontbijt.
Vandaag gaan we een stukje rijden richting Kaap Vidal
Vlak na St Lucia, noordwaarts, begint het nationale park en we waren niet de enigen die erin wilden. Het halve dorp, de toeristische bezoekers dus, wilde het park in richting Kaap Vidal om daar op het strand te liggen, te varen en te braaien. Een stuk leukere manier om Pasen door te brengen dan zo’n stomme woonboulevard, toch?
Het landschap doet erg aan de tropen denken althans de gebieden die ik ken (Panama en Java). Een enorme verscheidenheid aan bomen die zo ongeveer ondoordringbaar dicht op elkaar groeien afgewisseld met zeiknatte graslanden. Onze weg was zelfs ondergelopen hoewel niet erg diep. Onderweg kwamen we een neushoorn tegen.
Gisteren hoorden we dat Michael, Lisa’s broer, plots 2 weken vrij had gekregen en direct naar Kaapstad was gevlogen. Natuurlijk willen we hem nog even zien dus rijden we nu westwaarts over de N2 richting Kaapstad. Dat is nog een flink stuk rijden dus onze eerste stop is in Uvongo aan de zuidoost kust van Kwazulu Natal. Aardige camping, goed genoeg voor vannacht. Morgen rijden we verder over de N2 door de vroegere thuislanden Ciskei en Transkei richting Graaff Reinet waar we Lisa’s oud collega hopen te ontmoeten.
We hebben een camping, op 1500 m hoogte volgens mijn horloge, nabij het plaatsje Elliot wat net zuidelijk van Lesotho ligt. We reden vandaag ongeveer 450 km over de N2 en R56 en wat een verhalen kunnen we vertellen. Dit is echt de Oost-Kaap en hier wonen de Xhosa’s, Mandela’s stam. Hij is hier vlakbij geboren.
Het gebied is prachtig met schitterende heuvels en dalen waar de weg overheen is aangelegd. De huizen langs de weg hebben veel grond en zijn redelijk groot. Kom je in de dorpen of steden dan is het compleet anders. Links en rechts staat alles uitgestald op straat, iets verder van de straat zijn winkelcentra, redelijk modern en langs de weg, 2-3 rijen dik staan de taxibusjes. Het doorgaande verkeer moet zich er doorheen wurmen over erbarmelijk slecht asfalt met diepe gaten. Voetgangers lopen echt overal. Ongelofelijk wat een rotzooi maken ze ervan!
Morgen richting Graaff Reinet, ongeveer 450 km verderop
Het is nu 3 april en we zijn vellig aangekomen in Graaff Reinet en zitten op een camping midden in het dorp. Lisa’s collega hebben we inmiddels bezocht en we gaan morgen nog met haar ontbijten. Tsja en waar gaan we morgen heen?
Mooi, man!