Het is nú maandagmorgen 18 maart, half acht en we hebben ons ontbijt net op en genieten nog wat van de ochtendkoelte en de koffie. Het regende zelfs een beetje gisteravond en gedurende de nacht was het koel (20 graden).
Toen wij gistermiddag wat dronken in de bar hier, arriveerde een zogenaamde ‘big rig’ op de camping. Dat is een 4×4 vrachtwagen, een beetje zoals de Europese campers maar dan op testosteron. Alles zit dan in een soort container die op de vrachtwagen staat. Deze, Duitse, big rig was enorm. Drie assen en zeker 10 meter lang en, ik schat, ruim boven de 12 ton. Een oudere man en een heel jonge vrouw waren de passagiers, later noemde zij hem ‘papa’.
Gedurende de nacht draaide de airconditioning volop en het uitrijden vanmorgen van deze vrachtwagen kostte een halve boom.
Wij gaan zo inpakken en richting Maun. In verband met het weer gaan we naar een ons bekende camping zodat we morgen een boottocht vandaar kunnen maken.
Het is nu half 1 en ik sta op een parkeerplaats in Maun voor een Spar. Lisa doet wat boodschappen en ik heb geprobeerd om de E-sim aan de gang te krijgen. Dat lukt niet dus weer een mail naar klantenservice gestuurd (die pas weg gaat met internet maar de camping heeft dit). Zodra Lisa terug is gaan we wat lunchen hier. Maun is een behoorlijke plaats duidelijk gericht op toeristen en dan wel diegenen met veel geld. Je rijdt hier niet naar je lodge of hotel maar je vliegt en wordt dan helemaal in de watten gelegd. Sommige plekken kun je alleen in US$ of € betalen. Vijf jaar geleden was dit al enigzins zichtbaar en geef ze eens ongelijk! Europeanen en Amerikanen willen grof betalen voor een paar dagen ‘Afrika’. Helaas komt dat geld terecht bij een beperkte groep mensen zien wij als we door dit land rijden.
Wij gaan gewoon met de auto naar de camping!
Gedurende het autorijden luisteren we naar podcasts. Ik heb er een aantal opgenomen en vooral History of South Africa van Des Latham is erg gaaf. Lisa heeft natuurlijk op school geschiedenis (van Zuid Afrika) gehad maar dat was door een apartheid bril. Echter, ook mijn visie op de geschiedenis van Zuid Afrika is heel anders geworden door deze podcast die een zeer genuanceerd beeld schetst. Zo is er ontzettend veel strijd geleverd tussen Khoisan, Khoi-khoi, Xhosa en enkele Afrikaner Boeren maar waren er ook heel veel gemengde huwelijken. Kortom, het was niet zo zwart-wit
Het was een snikhete nacht met pas in de vroege ochtend enige verkoeling. We sliepen alletwee erg slecht hierdoor hoewel de maaltijd met veel bonen gisteren er ook iets mee te maken kan hebben. Ik had het idee om wat rond te rijden in de omgevingen dat deden we dan ook. Zoals boven beschreven is deze omgeving volledig gericht op de zeer rijke toerist die alles met het vliegtuig doet. Het verhaal daarachter is dat de ‘ecologische footprint’ zo minimaal is. Immers er zijn nauwelijks wegen nodig en de hoeveelheid bezoekers is minimaal terwijl de verdiensten best groot zijn. Zo leeft deze stad volledig van het toerisme (55000 inwoners) en is de levensstandaard best hoog. Sommige delen van de delta zijn met de auto wel te bereiken maar met behoorlijke moeite en niet zonder gevaar. Kortom, de belanghebbenden hebben een perfecte omgeving gecreëerd maar wie deze personen dan zijn, laat ik in het midden.
Wij hadden gehoopt wat te kunnen varen op de rivier met een gids maar de delta staat nu volkomen droog in afwachting van het water uit Angola wat over enkele maanden verwacht wordt. Kortom, we deden lekker niks vandaag en gaan morgen weer op pad richting Nata en Kasane. Ik heb mijn e-sim inmiddels werkend gekregen dus we hebben internet
Top. En tja geef ze ongelijk. Texel ea is eveneens afhankelijk toerisme en boert daar goed mee.
Wat zie ik daar in dat handige vakje van jouw groene campingstoel???
Medicatie. Ik moet van de plaatselijke arts veel zout eten tegen het uitdrogen.
Zo leuk Peter, hoeveel wij herkennen van wat zich daar in Z-Afrika afspeelt. Ook Ton en ik kijken hier regelmatig naar history documentaries over de 350 jaar Nederlandse overheersing en wat dat allemaal teweeg heeft gebracht, met als absolute dieptepunt de strijd om onafhankelijkheid.
Ook hier op Bali schijnen de NE soldaten behoorlijk huis gehouden te hebben. Vb.(uit laatste boek van Adriaan van Dis over het koloniale tijdperk) ze lieten b.v. onafhankelijkheidsstrijders het Indonesische vrijheids speldje (met de kleuren wit en rood) inslikken, met vele doden tengevolge.
En meer van die verschrikkelijkheden die ik hier maar niet op ga noemen.
Het steeds uitdijende toerisme is hier op Bali ook een vloek aan het worden, er verdwijnen steeds meer rijstvelden en er komen walgelijke gebouwen voor in de plaats, big shopping malls waar de gewone Balinees geen voet in zal zetten en 5 sterren hotels waar je zelfs voor 1000 dollar een nachtje kan slapen zonder ontbijt nog he?
Wij zijn hier heel senang, in de groene heuvels en bergen met godzijdank nog rijstvelden vlak om ons heen. Maar voor hoelang?
We zijn ons er natuurlijk tegenaan aan het bemoeien, dat is wel te verwachten, we zijn geen consumerende toeristen…
Ik geef sinds een week weer iedere ochtend yoga in de grote Shive Tempat. Wel met maar 2 mensen maar je moet ergens beginnen en ik vind het een cadeautje om weer te kunnen lesgeven.
Liefs voor Lisa, de foto’s komen nog, het is hier een soort van druk, zeker als er ineens weer een enorme stortbui losbarst en we de bamboe gordijnen moeten laten zakken die de boel beschermt tegen nog meer vocht, want zo droog als jullie het meemaken, zo vochtig is het hier: 90%. Dus, je kleren ruiken naar modder en gaan er ook modderig uitzien, papier kan je niet lang goed houden, boeken worden aangetast, en toch…. heeft Ton een nieuwe Apple Pc en een nieuwe printer aangeschaft. Hij kan niet zonder!