Vandaag hadden we onze eerste slechte ervaring en die was aan de grens in Mozambique. De dag begon goed en mooi. We stonden vroeg op en waren ruim voor 8 uur aan de grens. Het Zuidafrikaanse deel ging prima en snel. Zonder veel poespas kregen we uitreisstempels en konden we naar Mozambique rijden. Daar werden we verschillende malen tegengehouden en op een gegeven moment moest de auto aan de kant en moesten we eruit. Een jonge vent leidde ons naar een kantoor en vandaar naar de visumbalie. Dat duurde even want het apparaat was kapot maar na een uurtje of zo hadden we ons visum. Daarna brak de hel los zo ongeveer. Papieren werden ingevuld voor de auto (kostte 4000 Mtk, ongeveer 60 euro), iemand ging naar de balie (weer 3000 Mtk), daarna stonden er wel 20 man om ons heen en zijn we uiteindelijk maar weggereden.
Bij de echte grens werden we aangehouden en werd ons gevraagd wat we betaald hadden. Tsja en toen moest ik de auto uit, helemaal terug met twee militairen, gewapend en al. Tsja en toen snapte ik het pas, ze wilden hun deel even veiligstellen.
Na checken van al ons geld was er nog eens 10000 Mtk verdwenen en ik heb nooit gezien hoe en wanneer. Al met al kostte de grensovergang dus 19000 Mtk waarvan 2000 Mtk (WA verzekering) normaal was.
Nu zijn wij redelijk ervaren reizigers maar dit hadden we ook nog nooit meegemaakt. Zeker als je op de grens door iemand wordt aangehouden verwacht je toch dat deze een functie heeft daar, nietwaar? Ach die 7000 Mtk kan ik nog wel billijken (ze hebben er tenslotte voor gewerkt) maar dat je ook gewoon bestolen wordt waar je bij staat….pffff
Mozambique begon dus goed. Daarna was de weg heel saai tot aan Maputo. Wat een ongelofelijke klerezooi is dat. Gelukkig stond er wel goed aangegeven waar we heen moesten maar het ging allemaal erg traag. Daarna reden we de EN1 richting Xai-Xai, ongeveer 200 km noordelijker. Het leek wel of de weg nooit uit de bebouwde kom kwam. Overal staan huizen en overal zijn mensen op de weg. De maximum snelheid is vaak 60 km/u, soms 80. Elke 10 km een politiepost maar wij mochten doorrijden.
In Xai-Xai zochten we naar een camping maar degene die Lisa wilde was nog 5 km over het strand rijden door erg los zand. Nu kan die auto dat wel maar zijn bestuurder was best moe na 8 uur rijden en nogal wat stress. Dus zitten we op een smerige gemeente camping, maar wel naast de zee.
Morgen gaan we eerst geld opnemen en dan ga ik eens kijken of ik de diesel hier met credit card kan betalen. O ja, we hebben wel internet, dat is wel gelukt aan de grens.
Ja, soms is reizen heel frustrerend. Maar dan ineens gebeurt er weer iets bijzonder positiefs en ben je alle problemen weer vergeten.
Heb je een puzzelboekje bij je, Peter? Je ouders en vooral je moeder, die deze week haar tachtigste verjaardag zou hebben kunnen vieren, konden tijdens hun reizen eindeloos puzzelen. En op die manier hun hoofd weer leeg maken.
Blijf je, zoveel mogelijk positief “verwonderen”.
En raad van een oude tante: Neem eens een rustdag!
Wim en Wil ( die in gedachte met jullie meereizen)
Tja…. de have and have-not’s….Door de tegenstellingen leren we weer waarderen. Jullie zijn nu echt uit jullie comfortzone ! Dat is nog eens wat anders dan in je “men’s cave” bivakkeren.
Even geduld, er komen nog hele mooie plaatsen aan, maar ja, het is daar “de wet van de jungle”!!
Dank voor de spannende verhalen, let op Lisa, ze moeten het niet wagen haar te ontvoeren!!!
Liefs,
Flim
It sounds awful!I hope for the best for the rest of your stay.enjoy the beach and the rest of your stay in Mozambique!
Het blijven ratten, in dit soort functies…