Piet Retief – 28 maart 2024

De camping in Polokwane was matig, eigenlijk gewoon slecht maar we waren moe en dan wordt de keuze makkelijk. We sliepen prima want het was lekker koel zeker in de nacht. Ik boekte twee plekken in het Krugerpark zodat. 

We waren 100 km onderweg toen de band linksachter klapte. Ik had al een beschadiging gezien maar er verder niks achter gezocht maar deze was behoorlijk ernstig. Gelukkig hadden we een beetje vluchtstrook en ging de weg heuvelop dus stonden we veilig maar toen moest het wiel verwisseld worden. De Hilux heeft twee reservewielen, eentje onder de auto en eentje onder onze slaapplek. We besloten die laatste eruit te halen omdat daar ook het gereedschap lag, dachten we…..

Uiteindelijk zijn we 45 minuten aan het zoeken geweest naar de krik en vooral het toebehoren. Ook de plek waar de krik geplaatst moest worden was niet bekend maar gelukkig is er nog een instructieboekje. Het verwisselen was simpel. Lisa wilde het oude wiel gewoon achterlaten maar dat leek mij geen goed plan. Het spatbord was compleet losgekomen dus die hebben we eraf gehaald zodat ik die later terug kon zetten na wat bouten en moeren te hebben gekocht. 

Daarna verliep de rit voorspoedig door een prachtig tropisch landschap met regen. 

We reden 50 km door het Krugerpark en zagen olifanten en bokkies. Bij aankomst heb ik het spatbord vastgezet. Ik ben benieuwd

We zijn uit gaan eten in het restaurant hier wat prachtig gelegen is met uitzicht op de rivier. Er liep een olifant…ach ja. Het begon vrij snel te regenen en we zijn dan ook zeiknat bij de safaritent (gehuurd) aangekomen na eerst te zijn verdwaald in het pikkedonker. 

Lisa kijkt Midsomer Murders en ik lees een boek. We zijn best een beetje trots op onszelf!

Vannacht heel slecht geslapen. Er zijn allerlei perikelen met bouw van Tamara’s woning die me bezig houden en daarnaast was gisteren ook best enerverend. Gelukkig hoeven we niet ver te rijden en alleen maar uit te kijken naar dieren. 

De apen zijn hier heel brutaal. Gisteren pikten ze onze tortilla’s. 

Dinsdag 26 maart reden we door het park van noord naar zuid of eigenlijk van halverwege naar de uitgang van het park een afstand van bijna 200 km. Kruger is groot, net zo groot als Belgie. Het is veel toegankelijker en beter aangelegd dan parken in Botswana of Namibië. Zo kun je vrijwel alle wegen berijden met een normale auto en zijn de hoofdwegen geasfalteerd. Dieren zijn er zat maar geconcentreerd op bepaalde plekken waarschijnlijk door de beschikbaarheid van water. Natuurlijk zagen we weer vele dieren maar soms ook een halfuur niets. We dronken koffie in Olifants Rest Camp en dat is prachtig gelegen met uitzicht over Mozambique. 

Voor Zuidafrikaners is de toegang gesubsidieerd (door ons…) en ook een campeerplek is niet duur (ZAR 450) zodat je families in het park ziet rondtrekken gedurende deze paasvakantie. 

Morgen gaan we naar Swaziland. Ik ben druk bezig om een nieuw reservewiel te vinden; de reparatie van het spatbord houdt zich goed. 

Vanmorgen keek ik naar het linkervoorwiel en daar zag ik scheurtjes in de zijkant van de band. Omdat een klapband niet echt leuk is reden we naar de plaatselijke Kwik-Fit in Komatiepoort waar ze het wiel snel verwisselden. Helaas hadden ze de banden niet die we nodig hadden en om nu helemaal zonder reservewielen te rijden is niet aan te raden hier. We besloten naar Nelspruit te rijden, 100 km naar het westen omdat hier wat meer keuze was aan bandenzaken. Uiteindelijk vonden we er 1 die de juiste maat van een ander merk had en deze morgen kon installeren. 

We zijn nu op een camping 13 km ten zuiden van Nelspruit. Bij de camping is een groot conferentie en team building centrum maar vandaag waren we de enige gast voor ZAR 100 per nacht. Het heeft ook een prima restaurant en een onvoorstelbaar mooi uitzicht over de heuvels. Toen we terugliepen naar de camper stond er een kudde herten die met veel geraas wegrenden. Indrukwekkend en we hebben behoorlijk gelachen over onze schrik en verbazing. Het is hier veel koeler (13 graden) dus zitten we nu in de camper te lezen en Midsomer Murders te kijken. 

Morgen lekker ontbijten in het restaurant en dan maar eens kijken wat we gaan doen. 

Ontbijt was heerlijk net als de koffie. Lisa is een beetje verliefd op de manager en ik pest haar enorm hiermee. Het is inderdaad een knappe vent!

We vertrokken om toen uur en werden net na tienen gebeld door de bandenzaak dat ze klaar voor ons waren. Voor heb ik nu twee nieuwe banden; achter de twee reservebanden en de twee “oude” banden zijn nu reservebanden. Uitlijnen hoefde niet echt en de bouten zaten muurvast dus we hebben dat lekker gelaten. Nu boodschappen doen en dan een paar uurtjes rijden richting de kust

We hadden geen zin in onverharde wegen en dus moesten we een beetje omrijden maar dat vonden we alletwee OK. De N4 is de verbinding tussen Maputo en Johannesburg dus ontzettend druk met vrachtwagens. Gelukkig konden we er na 50 km af en namen de R33 richting zuidoost. We reden door een stadje genaamd Carolina en vonden dit beiden de grootste rotzooi die we ooit gezien hadden deze vakantie. Vlees op straat, mensen, dieren en onvoorstelbaar smerig. We namen de R33 verder door een bosrijk maar nat (regen) gebied richting Amsterdam. Pfff, nog een grotere afgang dit stadje. Uiteindelijk kwamen we in Piet Retief en deden daar een half uur over de laatste kilometer naar de lodge waar we vanwege de regen en emoties een kamer hebben genomen. Vlak voor de lodge werden we namelijk aangereden van achteren. Het was vreselijk slecht weer en een ontzettende rotzooi dus alles ging stspvoets. De man achter me werd aangereden en reed mij aan. Ik stond stil en hij reed dus tegen mij aan. Tegen de trekhaak….

De schade van die arme mannen was enorm en ik kon niks ontdekken hoewel dat rechterachterlicht al een tijdje vreemd deed! De rotzooi werd nu nog groter en de politie stuurde ons weg. Ik heb mijn nummer gegeven aan de eerste chauffeur zodat ik een verklaring kan opschrijven. Ik heb mijn verzekering maar gemaild. 

We maken wat mee hier. Morgen naar de kust